Vierde deel van een monoloog over geloof.
Het antwoord kan kort zijn: omdat de persoonlijkheid nog in wording is.
De persoonlijkheid is Gods grootste schepping, kroon op Gods werk, het meest begaafde schepsel op deze aarde maar in wording.
De persoonlijkheid, evolutionair schepsel, ontwikkelt zich:- van beest naar geest
- van de aarde naar de hemel
- van aap naar spirituele zoon/dochter
- van onvolmaakt naar volmaakt.
De mens, de persoonlijkheid is nog een onvolmaakt schepsel, en we hoeven maar naar de aarde te kijken om te zien, dat de mensheid er nog niet is.
Twee kanten hieraan wil Ik benadrukken:
- de natuur is evenmin volmaakt, is ook in wording, want ondanks de ogenschijnlijke harmonie in de natuur, is het een strijd om het bestaan, en is het eten of gegeten worden. Ook de natuur is in wording, en veel van Mijn volgende blogs zullen hier over gaan: hoe de natuur door alle moeilijkheden en vernietiging heen, ook een transformatieproces doorloopt, naar een hoger plan.
- De mens is een onderdeel van de natuur, evenzeer in wording, en als God als schepper jullie zou schetsen, in alle liefde, dan zou God zeggen: hoe is het mogelijk, dat door de mens, in de samenleving, in de organisaties die hij zich bouwt, de zaken zo worden verdraaid, dat bijna het tegenovergestelde wordt gedaan van wat oorspronkelijk bedoeld was? Hoe kunnen mensen uit naam van Christus, de Vredelievende, moorden? Hoe kan een communistisch regime, uit naam van de arbeider, arbeiders onderdrukken? Hoe kan een land, met vrijheid in zijn vaandel, landen hun vrijheid ontnemen? Ik kan gaan zeggen, dat de mens verdraagzamer moet worden, liefdevoller, meer ruimdenkend, redelijker, voorzichtiger, maar dat zijn makkelijke woorden, maar o zo moeilijk te realiseren. De kern van het probleem is, dat de mens in zijn innerlijk een troon heeft en op die troon hoort God te zitten of één van Diens dienaren zoals Wijsheid, Redelijkheid of Liefde. Maar de vrije wil van de mens heeft God er afgestoten en hij heeft zich zelf en zijn wanen erop gezet. Gelovige mensen, die anderen om de oren slaan met hun geloof, doen dat ook. Zij zelf zitten op die troon, en zijn gaan geloven, dat ze heel wat zijn. En dat ze anderen mogen verplichten te geloven wat zij zelf geloven. Hoogmoed, arrogantie, eigenwaan en daarmee altijd diep verborgen onzekerheid en angst, dat wat zij geloven misschien niet helemaal correct is, maken, dat zij dit doen. In het woord persoonlijkheid zit het Latijnse woord persona (masker) van "per sonare", wat doorklinken betekent. De persoonlijkheid zou een masker moeten zijn, waar God door heen klinkt, maar het enige wat klinkt wanneer persoonlijkheden zelf op die troon zitten, zijn wanklanken, misvormingen en dat gaat altijd gepaard met leed. Hoewel er nog veel over te zeggen is, laat ik het bij het eenvoudige besef, dat de mens te makkelijk gelooft in zijn eigen regie, zijn eigen handelen, zijn eigen denkbeelden, wat een eigenwaan, en dat van daaruit veel leed en misbruik van energie wordt veroorzaakt. Trots is de grootste fout van de mens, reden waarom het tegenovergestelde deemoed of nederigheid, altijd zeer geliefd is bij God, en ook overigens bij eenvoudige harte mensen. Allen zien het verschil tussen een trots mens en een nederig mens.
In Mijn volgende blog ga Ik
graag in op wie de mens aardig helpt om op zijn eigen troon te gaan zitten. De
duivel, Gods eigen aap, en die dat doet met behulp van trawanten,
zijn aapjes.
Wees jullie
allen gezegend
Nr. 18
Nr. 18
