Vanochtend in bed dacht ik na over de mix met een beetje wodka, die ik de avond ervoor had gedronken, en zei tegen God: God, wat vindt u nou eigenlijk van alcohol?
Wij zijn niet blij met alcohol, met roken, met te
veel eten, met drugs, met al jullie verslavingen.
Neem bij voorbeeld alcohol.
Van de 117 geestelijke kleine en grote wezens die jouw
lichaam koesteren, zijn na het drinken van alcohol 24 wezens bezig om de schade
te beperken, voor zover mogelijk.
Wij vergelijken jullie met iemand die een mooi huis heeft
betrokken en met een breekhamer stuc uit een muur slaat, en met een metalen
voorwerp barsten slaat in de dubbelglazen ruiten en met een schoen met spijkers
een prachtige houten vloer ernstig bekrast.
En bij alcohol zijn zeven wezens met name verbaasd en
verbijsterd, dat de mens dit doet.
De geesten van het lichaam, van de lever, van de ogen, van
de huid, van de bloedvaten, van de lymfevaten en van de hersenen moeten hard
werken om de ergste schade te herstellen, die jullie moedwillig aanbrengen.
Moet ik dan helemaal stoppen met alcohol?
Je moet niets, alles wordt je in vrijheid aangereikt, maar
wil je in waarheid leven of wil je onbewust blijven? Wil je het geestelijke
belangrijker vinden of wil je zwelgen in lichamelijk verval? Kies je voor Mij
of kies je voor de beperking? Kies je voor de zonnige bloementuin of kies je
voor de zompige, koude en vochtige kelder? Want deze laatste beeldspraak kan betekenis krijgen in de geest, zo eindigen alle verslavingen.
Alcoholgebruik is beter helemaal van niet. Hoe belangrijk
vind je het? Hoe belangrijk wil je dit kortstondig genot vinden,
gezien zulke langdurende kwalijke gevolgen?
Jullie lichaam is een wonderbaarlijk en kostbaar instrument,
het zou een tempel Gods kunnen zijn, maar het is een mishandeld en geteisterd
instrument. Willen jullie dit niet als zodanig gaan aanvaarden en met dit
inzicht in waarheid leven?
Wat vreselijk, dat dit zo is. Ik stop ermee, en als ik het
nog ooit ergens nuttig, is dat noodzakelijkerwijs, bij wijze van sociale
verplichting, bij wijze van uitzondering misschien?
Aanvaard in jouw speciale geval de wijsheid van de moslims inzake deze. Stop ermee, als je kunt, en weet, dat God, en alle wezens die jouw lichaam koesteren en verzorgen en herstellen en voeden, ons gezegend zullen voelen en gerespecteerd en ons niet meer beledigd hoeven te voelen over dit onbewuste, “dierlijke” en verderfelijke gedrag.
Wees gezegend, om jouw openhartige vraag en jouw
bereidheid echt te luisteren naar een eerlijk antwoord.
Ik beloof het U. Ik word als een moslim op dit punt. Maar ik
wil niet met U praten over koffie en snoepen, nog niet.
Jullie hebben bijna allen op een bepaald vlak een stap te
nemen. De een op het gebied van roken, de ander op het gebied van bewegen. Er
is in het hier en nu altijd maar één stap te maken, één klus aan te pakken, één
probleem op te lossen. Is voor de één roken een noodzakelijk kwaad om niet
overspannen te raken, en moet hij/zij blijven roken, voor de ander is het juist
de uitdaging van zijn/haar leven. Ieder moet bij zichzelf te rade gaan.
En Wij hierboven en om jullie heen , slaan niet op tilt van
een glaasje wijn op tafel. Wij zijn niet roomser dan de paus.
Het gaat om jullie zelf, om jullie lichaam, om jullie eigen
leven, om jullie vrije wil, om jullie bewust omgaan met jullie lichaam, en om
jullie eigen stappen op dit terrein.
Maar God zegt: Ik weet wat goed voor jullie is, zoals een
moeder weet wat goed is voor haar kinderen, maar zij accepteert, dat haar
kinderen hun eigen weg gaan. Maar als die kinderen om advies vragen, gaat ze
daar graag voor zitten.
Jij vroeg Mij om advies, dus heb Ik dat gegeven.
Daarom zeg Ik jullie; neem de uitdaging van Mij aan, gaan
jullie ajb net zo goed zorgen voor jullie lichaam als jullie zorgen voor jullie
hobby’s, jullie werk, jullie huis, jullie auto, jullie kinderen!
Het lichaam kán jullie dierbaarste kind zijn.
Wees jullie
allen gezegend
Nr. 35
Nr. 35
